İlk André Gide okumamı heyecanla tamamladıktan sonra aklıma gelen ilk şey, içimde uyanan duyguları sakinleştirip kitap hakkında birkaç cümle karalamam gerektiği oldu. Lakin böyle yükselişleri daima paylaşmak istiyorum… Olur bir kişinin dahi ruhuna dokunsa, nefis!

Fotoğraf: philosophicallibrary.com

André Gide, 1947 yılında Pastoral Senfoni kitabı ile Nobel Edebiyat Ödülü’ne layık görülmüş Fransız bir yazar ve düşünür. Her ne kadar Katolik Kilisesi tarafından kitapları yasaklanmış olsa da, insanların iç dünyasında ve düşünce şeklinde önemli değişimlere yol açabilecek kuvvetli bir kalem. (yasağın temelinde yatan neden de kesinlikle bu kuvvet zaten.)

Pastoral Senfoni, bir papazın kör bir genç kıza karşı günden güne büyüyen duygularını anlatan, karı-koca ilişkilerinin ve din, mezhep ve aile bağlarının aşkın karşısında nasıl da yok sayılabildiğini gösteren farklı ve beyin açıcı bir okuma. Yazarın görme duyusu olmayan ve hayatı nerdeyse hiçbir duyusu ile tam olarak deneyimleyememiş bir kız çocuğunun gözü ile dış dünyayı -özellikle sesler eşliğinde- betimlemesi hakikaten lezzetli bir okuma yaşatıyor. İncecik bir kitap olmasına rağmen son derece derin ve vurucu cümlelerle dolu bir başyapıt olduğunu daha birkaç sayfa okuduğunuzda anlayabiliyorsunuz.

“Doğru” göreceli bir kavram ve bu incecik kitap bu kavramı müthiş bir dille ifade ediyor. Okumalarımda en çok iç sesin yoğun olduğu eserleri sevdiğim ve de psikolojik tahlillerin vurucu olduğu yapıtlara yöneldiğim düşünülürse, Pastoral Senfoni bu anlamda beni sıkı sıkıya yakalamış bir eser oldu diyebilirim. İnsan tepkilerine dair yapılan duygusal tespitler öyle etkileyici ve öyle yalın olarak anlatılmış ki okuyucuyu alıp duvarlara da vurabiliyor, göğe de yükseltebiliyor.

“Baba seni suçlamak bana düşmez, fakat bana yol gösteren senin yanlışın oldu.”

Bir nefeste okuduğum bir kitabı, kaç nefes düşünmek zorunda kaldığımı düşününce hakikaten kitapların sayfa sayısının insan üzerindeki etkisinin yanıltıcı olabileceğini de bir kez daha hatırlamış oldum.

Not: Pastoral Senfoni’yi okurken muhakkak ki Beethoven’in “Pastoral” senfonisini de dinlemelisiniz; hatta müzik eşliğinde okuma yapabiliyorsanız tüm okumanızı bu senfoni eşliğinde bile olabilir. Birbirlerine muazzam yakışıyorlar ve okuma anında satırlar sakince notalara dönüşüyor sanki. Bence bu, kitabı daha iyi hissedebilmek için iyi bir yol.

Nice keyifli okumalar!

Satın almak için tıklayın.

İlginizi çekebilir: Halil Gökhan’dan Yalnızlığın Yarattığı Yazar Sait Faik