Netflix’in toplamda 8 bölümden oluşan ve 4 farklı yönetmen tarafından ikişer bölümü çekilen mini dizisi The Eddy uzun zamandır izlediğim en etkileyici dizilerden biri oldu. Dizi internette çok uzun zaman, Whiplash ve La La Land gibi müziğin ön planda olduğu yapımların yönetmeni Damien Chazelle tarafından yönetilmiş gibi lanse edilse de, aslında Damien Chazelle sadece ilk 2 bölümün yönetmeni. 

Dizi, Paris’te bir müzik kulübü işleten ve kendisi de eski bir müzisyen olan Elliot Udo ve kulüpte çalan grup etrafında şekilleniyor ve her bölümde karakterlerinden birine odaklanıyor. İlgili bölümlerde, karakterlerin geçmişleri ve şu an yaşadıkları öyle güzel anlatılıyor ki kendinizi karakterle bütünleştirebiliyorsunuz.

Şöyle ki, ilk bölümümüz ana karakterin kendisi iken ve dizi boyunca işlenen olayın açılışı bu bölümde yer alırken, sırasıyla karakterin kızı Julie’yi, karakterin yakın bir arkadaşı olan ve ilk bölümde olaylara karışan Farid’in eşi Amara’yı, grup üyelerinden Jude’u, Maja’yı ve Katarina’yı, Elliot’un kızı Julie’nin arkadaşı Sim’i, bu karakterlerin hayatlarının kesiştiği yer dışında nelerle baş ettiklerini izlediğimiz bölümler sonrasında yedinci ve son bölümde de kulüp ile ilgili genel bir finalle baş başa kalıyoruz.

Karakterlerin ekonomik, sosyal ve ailevi sorunlarına dair her bölümde küçük çekimlerle bizi besleyen dizi, karakteri anlatan asıl bölüm geldiğinde de sadece ona odaklanıyor ve sorularımızın cevaplarını bu bölümlerde veriyor. Bu bölümlerin her biri kısa bir film tadında izleniyor ve müziğin de verdiği duygular ile karakterlerin yaşadıklarını düşünmek için ayrıca bir zamana ihtiyacı duyuyorsunuz.

Dizinin ilk bölümünde başlayan bir olay örgüsü olsa da, bu olay örgüsü bölümlerin ilerleyişinde çok baskın değil. Her bölümde bir karakter ele alınırken, bu olay örgüsü de oldukça yavaş bir şekilde ilerliyor. Olay örgüsü yavaş ilerlese de, karakterlerin hayatları ile ilgili her bölümde verilen küçük ipuçları sayesinde, merak duygusu da sürekli tetikleniyor. Karakterler anlatılırken; yoksulluk, göç, bağımlılık gibi güncel konulara değiniliyor, ki Paris bu konuların işlenebilmesi için şehrin kozmopolit yapısını göz önünde bulundurduğumuzda oldukça uygun bir şehir.

Burada, dizinin müziklerine de ayrıca değinmek gerekir, zira bir süredir soundtracklerini dinlemeden duramıyorum. Son dönemde Cold War’daki performansıyla da bizleri etkileyen Joanna Kulig’in (dizide grubun vokalisti Maja’yı canlandırıyor) bu rolde bu kadar başarılı olması beni kendisi hakkında biraz araştırma yapmaya itti. Öğrendim ki, kendisi aslında bir müzik okulundan mezun olmuş, piyano çalabiliyormuş ve birçok yapımda vokalist olarak oyunculuk da yapmış. Bu kariyerine de 15 yaşında Polonya’da bir müzik yarışmasını kazanmasıyla başlamış. Bu arada, grubun diğer üyeleri de kendi enstrümanlarını çalabiliyormuş ve çekimler sırasında bu enstrümanlarını canlı olarak çalmışlar. Dizinin yapımcısı Alan Poul verdiği bir röportajda, dünyanın normale dönmesi durumunda grup olarak küçük bir tur yapma planlarının olduğunu söylemiş.

Yaklaşık 1 saat süren bölümlerde, çalan müzikler ve özellikle iç çekimler ayrı bir seyir zevki. Dizinin Paris’te geçtiğine aldanıp dış çekimlerde popüler Paris manzaraları olacağını zannetmeyin. Dizi daha çok iç mekanlarda çekiliyor, dış mekanlar ise genelde Paris’in bilinmeyen mahallelerinde geçiyor. Ancak sanırım müzikler ve iç mekanların ışığı üzerimize biraz Paris havası serpiştiriyor diyebiliriz. 

Hareketli kamera çekimleri ve müziğin etkisi ile birlikte diziyi izlerken kendinizi kulübün içerisinde gerçekten de grubu dinlemeye gitmiş gibi hissedebiliyorsunuz. Son bölümün son sahnesinde, hem hafif nemli gözler hem bir tebessüm ile ekrana bakarken dizinin tam zamanında ve ne de güzel bir finalle bittiğini düşündüm! Eğer bu dönemde fazla sezonu olan uzan dizilerdense, kaliteli bir mini dizi izlemek ve kaliteli caz müzik dinlemek isterseniz The Eddy’yi kaçırmayın derim!

Kapak Fotoğrafı: netflix.com

İlginizi çekebilir: Sine Magger’dan Netflix’te Bu Ay Neler Var