İspanyol sinemasının başarılı yönetmenlerinden Jaume Balaguero’nun 2011 yapımı Sleep Tight (Mientras Duermes) adlı filmi üzerine söylenecek çok şey var. Sinemada Amerikan kültürünün baskın olması nedeniyle çoğunluk maalesef Avrupa sinemasına yabancı kalabiliyor. Avrupa sineması, özellikle de son on yılda İspanyol sineması tartışılmaz ürünler ortaya koyuyor. Şimdi ise bu filmlerin en etkileyicilerinden biri olan Sleep Tight üzerine uzun uzun bir inceleme yapacağız.

Sleep Tight

Sleep Tight‘ın başrollerini Luis Tosar ve Marta Etura üstleniyor. Oyunculuklar film genelinde gayet iyi bir seviyede olsa da Luis Tosar’ın oyunculuğu tüylerimizi diken diken ediyor ve her yeni sahneyle daha da etkileyici bir hal alıyor. Filmin sinematografisinden ise  Pablo Rosso sorumlu. Kendisinin korku sineması üzerine olan tecrübesi ile filme olan katkısı o kadar bariz ki yarattığı atmosfer bizi devamlı diken üzerinde tutuyor.

Hikâye, bir apartman görevlisinin hayatına odaklanıyor. Gündüz herkese yardımcı olan ve iyi yürekli bir kişilikle kendini maskeleyen Cesar, gece kendi planlarını hayata geçiriyor. Mutlu olma yetisine sahip olmadığını düşünen Cesar’ın hayattaki yegâne amacı etrafındaki diğer insanları da mutsuz etmek… Peki sizce Cesar bu amaç uğruna ne kadar ileri gidebilir?

Editör Notu: Yazının devam eden bölümlerinde spoiler bulunabilir. Dilerseniz filmi izledikten sonra bu yazıya tekrar dönebilirsiniz.

Film, Cesar’ın apartmanın teras katından aşağıya atlamaya hazırlanırken yaptığı monoloğuyla başlıyor… Sonrasında ise hikâye bir çift üzerinden ilerleyecek gibi bir atmosferde hissettiriyor. Sevgilisini uyandırmaya kıyamayan ve geç saatte işe gidecek bir adamı izler gibi oluyoruz. Fakat işin aslının hiç de öyle olmadığını öğrenmemiz çok zaman almıyor.

Mutlu olma yetisinden yoksun olan Cesar, diğer insanların onun elde edemediği bu duyguya kolayca sahip olup, üstüne bir de etraflarına neşe saçmalarına katlanamıyor. Onların mutsuzluklarından haz aldığını fark etmesiyle birlikte de Cesar’ın tek amacı bu insanları mutsuz etmeye dönüşüyor. Ne var ki apartmanın diğer sakinlerini mutsuz etmek ve kırmak çok kolayken, Clara’nın her daim pozitif ve mutlu görünümü Cesar’ı sınırlanırını zorlamaya itiyor.

Başta bir çift gibi görünen Cesar ve Clara’nın aslında hiçbir ilişkilerinin olmadığını, Cesar’ın geceleri uyguladığı planlarından biri olduğunu fark ediyoruz. Her gece gizlice Clara’nın evine girip yatağının altında saklanan Cesar, Clara uykuya dalar dalmaz Clara’yı bayıltıp kadının yatağına giriyor ve ona tecavüz ediyor.

Film ilerledikçe Cesar’ın apartmanın diğer sakinlerine yaptığı düşük dozdaki kötülüklerine de şahit oluyoruz. Fakat Clara, Cesar için bir takıntı haline geliyor ve her gün onu mutsuz etmek için daha farklı sorunlar yaratma peşine düşüyor. 

Cesar planlarının peşindeyken apartman sahibi, Cesar’ın işlerini aksattığını ve tembellik yaptığını düşündüğü için işine son veriyor. Bu da demek oluyor ki Clara’yı mahvetmek için gerekli zaman daralıyor. 

İşlerin karıştığı nokta Clara’nın erkek arkadaşı Marcos’nun hikâyeye dahil edilişi ile başlıyor. Buna hazırlıksız yakalanan Cesar o gece gelip saklandığı yerden ayrılamıyor ve ertesi gün evden çıkmaya çalışırken yakalanıyor. Her ne kadar bir bahane ile sıyrılsa da Marcos’nun şüpheleri geçmiyor.

İlişkilerine bir süredir uzak mesafede devam eden Marcos ve Clara beraber zaman geçirebilmek için tatil yapmaya karar veriyor. Onları apartmandan çıkarken gören Cesar, Clara’nın dönmeyeceğini anladığında ise bütün planları suya düşüyor ve en baştaki teras sahnesinin buradan sonra olduğunu anlıyoruz. Cesar kendini terastan aşağıya bırakmaya hazırlanırken Clara ve Marcos’nun geri döndüğünü görüyor ve intihardan vazgeçiyor.

Clara ve Marcos’nun geri dönüş sebeplerinin Clara’nın hamile olması olduğunu anlıyoruz. Bebeğin Marcos’dan olma ihtimali teknik olarak mümkün olsa da uzun zamandır ilişkiye girmedikleri ve bebeğin de belli bir süreyi aşkın gelişimini tamamlaması nedeniyle bu ihtimal zayıflıyor.

Cesar’ın Clara’nın yatağının altında unuttuğu eşyalarını bulan Marcos, parçaları birleştiriyor ve Cesar ile yüzleşiyor. Bu kanlı yüzleşme sonucunda Marcos’u öldüren Cesar, nihayet amacına ulaşıyor ve Clara’nın mutsuzluğuna sebep oluyor.

Aradan biraz zaman geçtikten sonra Clara’yı bebeğiyle ilgilenirken, toparlanmış bir şekilde görüyoruz. Bu esnada Cesar’dan Clara’ya ulaşan bir mektup bütün yaşanılanları bir bir anlatıyor ve bebeğin aslında kendisine ait olduğunu belirtiyor. Mektupla birlikte Cesar, Clara’ya hayatı boyunca unutamayacağı acı bir hediye vermiş oluyor. Biz de böylece filmimizin sonuna gelmiş oluyoruz.

Film o kadar güçlü duygu ve hırslarla bezenmiş bir hikâyeye sahip ki, insana kendini sorgulatıyor. Her ne kadar izlediğimiz ileri seviye bir sosyopatın hikâyesi olsa da, hepimiz yer yer küçük bir parça Cesar taşıyoruz yanımızda. Çok mutsuzken ya da şanssızlıklar peşimizi bırakmadığında, biz bir şeyleri elde etmek için var gücümüzle çalışırken o şeylere kolayca ulaşabilen insanlarla karşılaştığımızda… Ya da insanların bu mutluluklarına kıymet vermediklerini farkettiğimizde çoğumuzun içinde belli belirsiz bi öfke uyanabiliyor.

Bizdeki yansımasının yanı sıra aslında kazanmış gibi görünen zavallı bir egonun yitikliğine tanık oluyoruz. Baş karakter, mutsuzluğun vücut bulmuş hali ve bir insanın dip noktasında hangi sınırlarda dolaşabileceğini gösteren çok güçlü bir figür. O zaman yazımızı da filmden bir Cesar repliği ile bitirelim.

“Mutlu olmak. İşte benim sorunum tam da bu: ben mutlu olamıyorum. Hiç olmadım. Başıma güzel şeyler geldiğinde bile. Öyle zannediyorum ki doğumumda bana bu kapasite bahşedilmemiş. Kör ya da sağır olmak gibi bir şey işte. Ama sanırım benim durumum daha beter. Her sabah uyandığınızda bir motivasyonunuzun olmadığını fark etmeniz çok kötü bir şey. Ve bana iyi gelen tek şey; başkalarının mutsuz olduğunu görmek. Ve inanın, bu uğurda elimden gelen gayreti sarf ediyorum.”

Peki siz hiç mutlu olma ihtimalinizin olmadığını bilseniz nasıl birine dönüşürdünüz ?

Kapak Fotoğrafı: Pinterest

İlginizi Çekebilir: Sine Magger’dan Almodóvar Filmleri