Kültürüne, mutfağına, sanatına ve mimarisine aşık olduğum İtalya bu sefer de tatlı mı tatlı bir deyimle karşılıyor bizleri. Şiir misali, ritmik bir akıcılığı olan İtalyancayı öğrenmekle cebelleştiğim bu zamanlarda karşıma çıkan bu deyimi, geldiğimden beri farkında olmadan yavaş yavaş benimsediğim hiçbir şey yapmama sanatını paylaşacağım sizlerle… Karşınızda Dolce far niente!

Türkçe karşılığı “hiç bir şey yapmamanın tatlılığı” olarak çevrilebilecek bu deyiş bize tembellikten çok daha önemli bir farkındalık kazandırabilir. Sahiden hiç bir şey yapmamak nasıl anlatılır? Aslında bu tatlı İtalyan deyimi bize tembellik yapmayı öğütlemiyor, tam tersi başlı başına özenle yapılması gereken bir eylem, hiçbir şey yapmamak. Ne kadar zor olabilir ki? Bunu bir de, rutinlerle dolu şehir hayatında aynı günleri tekrar eden, hayatı uyku iş ve ev üçgeninden ibaret yüz binlerce insana sorun. Bir noktadan sonra bu yoğunluğa alışmak, hiç bir şey yapmadan durmayı o kadar zor hale getirebiliyor ki, bazen verimsiz ve suçlu bile hissedebiliyorsunuz. 

İtalya’ya ilk geldiğimde buna alışmam birazcık vaktimi aldı, öğle vakti olunca herkes siesta dedikleri dinlenme haline geçiyor, dükkanlar kapanıyor ben ise halletmem gereken hiç bir şeyi halledemiyordum. En başlarda insanlar gününün çoğunu öldürüyor, bu ne tembellik diye düşünüp sinirleniyordum. Hiç bir şey yapamayınca eve gelip saatin üç olmasını beklerken sıkıntıdan patlayacak gibi oluyor ve öylece oturuyordum derken, bir kaç gün sonra siesta vaktinde eve gelip kendimle baş başa kalmak, dinlenmek yada sadece uyumak için can atıyordum! Bu tatlı İtalyan işi benim baya hoşuma gitmişti anlayacağınız. 

Deyimi tam olarak anlamak için dışarı çıkıp İtalya sokaklarında kaybolmanız yeterli. Günün yoğunluğundan ve karmaşasından kurtulup anda olduğunu hatırlamak, bir anlığına durup kendine “Ben ne yapıyorum? Neredeydim?” diye sormak ve küçük bir gün arası molası vermek tam olarak bu deyimin amacı. Havanın güzelliğine sevinmek, biraz güneş banyosu yapmak ve belki de bunu yapabildiğine mutlu olmak. Etrafındaki güzel en küçük detayın bile farkına varmak, buna müteşekkir olmak. Ara sokakta bir kafeye oturup içtiğin kahvenin her yudumunu zevkle, tadını çıkararak yudumlamak. Hayatı biraz daha yavaş yaşamak, sokaklardan öylesine yürüyüp geçmektense, acele etmeden, her köşenin mimarisine hayran olmak yada ev yolunda önümde yürüyen, içindeki çocuğu koruyabilmiş yaşlı teyze gibi kaldırım taşlarında çizgilere basmamaya çalışıp oyun oynamak! Tam olarak hayatın keyfine ve zevkine vararak tutkulu yaşamak.

Bir bakıma kendinin ve zamanının değerini bilmeyi de öğretiyor bizlere bu tatlı İtalyan deyişi. Sonuçta bir dakika önce ne olduysa oldu ve o an çoktan geçti fakat şu andan keyif almamı engelleyecek ne olabilir ki? Sürekli mutlu olmak isterken şimdiyi harcamak yerine sadece küçük bir eforla içinde bulunduğumuz andan zevk alsak, en mutlu biz değil miyiz zaten? Sonuçta zorluklar her an karşımıza çıkıyor. Kimsenin hayatı mükemmel değil, sokaklarda gördüğüm o İtalyanların da değildi fakat yine de andan zevk alabiliyorlardı. Zor zamanlar yada zor bir gün geçirmek, mutlu olmamıza engel değildi bunu anlamıştım. 

Bahsettiğim tüm bu eylemleri ve belki de daha fazlasını İtalyanlar çok iyi yapıyor. O an önemli işleri olsa dahi yolda gördükleri tanıdıklarıyla kısa bir sohbet etmeden geçmiyor, bu küçük paylaşımın değerinin farkına varıyorlar. Her zaman her şeyi planlı yapmaktansa zaman zaman canlarının istediği gibi içgüdüsel hareket ediyorlar.  Günlerinin her dakikasını doldurmakla uğraşmıyor, basit ve tam anlamıyla bir İtalyan yavaşlığıyla yaşıyorlar. Çünkü hayatımız önemli anlarımız kadar boşluklarıyla da bir bütün. Hiç bir şey yapmamak da başlı başına bir eylem aslında, bundan keyif alabilmek çok önemli ve yaşam kalitenizi arttırdığını gördüğünüzde siz de gün içinde tatlı bir mola vermeyi dört gözle bekleyeceksiniz!

Sürekli bir koşturmaca içinde olduğumuz günümüz dünyasında hiç bir şey yapmama sanatıyla rahatlamak, anda yaşamanın bize kazandırdığı bu farkındalık kendimizle iletişimimizi de geliştiriyor. Zaman zaman hayatı yavaşlatmak, şöyle derin bir nefes almak, hiç bir şey yapmadan oturup sadece “olmak”.  Benim bunu yapacak zamanım yok diye düşünmeyin, hiç bir şey yapmama sanatına alıştığımdan beri düşünüyorum ve ne çok zamanım varmış diyorum. Hayat ben kovalamadıkça bir yere kaçmıyor. Her şey için vakit var ve herkesin zamanı var, önemli olan neye harcamak istediğimiz. 

İşte en tatlı sadeliği içinde hayat! Siz de farkındalığınızı ve yaşam kalitenizi arttırmak, stresinizi azaltmak, içsel iletişiminizi iyileştirmek ve iyileşmek için tatlı bir tembellik ararsanız, artık ne yapmanız gerektiğini biliyorsunuz. Derin bir nefes alın, anda kalın ve sadece var olun.

Kapak Fotoğrafı: Pinterest

İlginizi çekebilir: Nesliay Balcı’dan Benim Olmadığım Yerler Yemyeşil Fenomeni