As Much As It Takes: Faraj Suleiman’ın Yeni Albümü
Filistinli besteci ve piyanist Faraj Suleiman, yakın zamanda yayınladığı son albümü ‘As much as it takes’ ile müzik kariyerinin en başarılı albümüne imza atıyor. Genç ve üretken sanatçının, cazı, Arap ve doğunun geleneksel melodileriyle ustaca harmanladığı albümüne göz atalım istedim.
Filistinli besteci ve piyanist Faraj Suleiman, klasik müzik eğitimi almış bir Arap müzisyen olarak “Doğulu” ve “Batılı” dinleyicilerine eşit derecede hitap etmek için sürekli yeni ifade biçimleri arıyor. Arap ve doğulu melodilerinden güçlü şekilde etkilenen Suleiman, bestelerinde de bu gam ve melodilere sıklıkla başvuruyor. Bugüne dek Upright Biano (2023), 200 Meters (Soundtrack, 2021), Faheem (2020), Better than Berlin (2020), Second Verse (2019), Toy box (2018), Once upon a city (2017), Login (2014) adlı albümlerini yayınlayan Suleiman’ın son ve bence müzik kariyerinin en başarılı albümü 29 Eylül’de yayınladığı ‘As Much As It Takes’. Cazı, Arap ve doğunun geleneksel melodileriyle ustaca harmanlayan Suleiman’a İsviçreli Fransız trompetçi Erik Truffaz iki parçada eşlik ediyor.
Hepsi enstrümantal 11 orijinal besteden oluşan ‘As Much As It Takes’, ‘Single Mother’ ile açılışını yapıyor. Suleiman’ın kuvvetli piyano vuruşlarıyla giriş yapan ‘Single Mother’, bizi bestecinin caz dünyasına sıcak bir karşılamayla kabul ediyor. Bu parçadaki her şey güçlü ve sert bir şekilde yankılanıyor. Suleiman’ın piyanosuna elektro gitar, ud ve vurmalı çalgılar eşlik ediyor. Çok sağlam bir giriş parçası… Albümün ikinci parçası ‘Akka-Safad’, bugün İsrail topraklarında bulunan iki şehrin adını taşıyor. ‘Akka-Safad’ın ardından ‘Dal’ouna in the Galilean Wedding’, muzip piyano ritimleriyle bir düğün neşesini veriyor insana. Galilean, klasik kaynaklarda batıda kuzey kıyı ovasından doğuda Celile Denizi ve Ürdün Vadisi’ne kadar uzanan kuzey İsrail’in bir bölgesi olan Celile’de yaşayanları tanımlamak için kullanılan bir terim. Dal’ouna da genellikle Levanten Arap düğünlerinde söylenen popüler şarkılardan biri. İki geleneği günümüz caz sounduyla başarılı bir şekilde harmanlıyor Suleiman. Şenlikten sonra ‘Oriental Melody’ ile caz dünyasına yumuşak bir geçiş yapıyoruz.
‘As Much As It Takes’, On your Toes, Table for Two, Have you Eaten?, Rama Village, Midnight Delivery, Unsolved Cube ile devam ediyor ve Return ile nihayet buluyor. Albüm sona erdiğinde tüm melodiler içinizde yankılanmaya devam ediyor. Uzun süre etkisi bedeninizde ve ruhunuzda geziniyor. Sanki tüm o melodiler, piyanonun tuşları, udun telleri içinizde bir yer edinmeye çalışıyor. ‘As Much As It Takes’ karmakarışık Ortadoğu’yu, acılı coğrafyamızı caz gibi kuralsız bir müziğin dağınıklığıyla yeniden bir araya getiriyor. Derliyor, topluyor. Müziğin hem bir kök meselesi hem de hiçbir yere ait olamayışlığına kuvvetli bir referans oluyor!
Kapak Fotoğrafı: Twitter.com/@Faraj_Suleiman1
İlginizi çekebilir: Harun Karabuç’tan Elyanna
Albüm çok çok iyi.. Dubai'ye taşındıktan sonra Arap müziği üzerine ciddi ciddi eğiliyorum. Şansımıza burada sık sık önemli isimleri canlı dinleme şansımız oluyor. Daha önce bildiğim ve çok sevdiğim Anouar Brahem dışında Dhafer Yousef (yakında bir festivale geliyor BAE'ye), Imarhan, Ali Hassan Kuban, Omer Hairat, Rabih Abou-Khalil, Ahmed Malek, Charif Megarbane ilk aklıma gelenler. Bir de tabi Mısırlı avant-garde pop/jazz/disco/psychodelic türlerini Arab müziği ile harmanlayıp kendilerine özgü bir müzik yaratan Al Massrieen var. Suleiman'ı da bu yazı ile keşfettim. Elinize sağlık.