Jesse Eisenberg’in yazıp yönettiği A Real Pain, 2024 yılında Sundance Film Festivali’nde Waldo Salt Senaryo Ödülü kazanan ve Altın Küre adaylıklarıyla dikkat çeken bir yapım. Film, büyükannelerini anmak için Polonya’ya bir Holokost turuna katılmak için yola koyulan kuzenler David (Jesse Eisenberg) ve Benji’yi (Kieran Culkin) merkezine alıyor. 28 Şubat 2025’te ülkemizde vizyona girmesi planlanan film, nesiller arası travma ve bireylerin bu travmayla baş etme yollarını oldukça modern ve sade bir üslupla ele alıyor. 97 dakikalık bu Amerikan bağımsız yapımı, trajediyle komediyi halı gibi dokurken Eisenberg’in minimalist yönetmenlik anlayışını da başarıyla yansıtıyor. Kieran Culkin’e Altın Küre’de ödül kazandıran oyunculuk performansının yanı sıra senaryodaki incelikli ve gösterişsiz yaklaşım, izleyiciye hem gülecek hem hüzünlenecek çok sayıda alan açıyor.

David ve Benji, birbirinden tamamen farklı karakterlere sahip iki kuzen. David, hayatına düzenli ve disiplinli bir şekilde devam eden biri iken, Benji daha rahat ve kaotik bir yapıya sahip. Bu zıtlık, filmin tüm hücrelerine işleyecek şekilde enjekte edilmiş senaryoya ve ikili arasındaki eşsiz dinamik, komik olduğu kadar gerilim dolu anlara da zemin hazırlıyor. Havaalanında başlayıp Holokost turunda devam eden bu hikâye, izleyiciye farklı kişiliklerin aynı trajediye nasıl tepkiler verebileceğini gösteriyor. Olayları tek bir pencereden, bu budur şu şudur minvalinde genelleyerek ele alan insanları tetikleyecek durumlar mevcut yani. Eisenberg, bu bahsetmiş olduğum dinamiği gündelik basit anlarla zenginleştirerek hikâyeyi güçlü bir temele oturtuyor.

Film, büyükannelerinin ölümünden sonra sarsılan Benji ile hayatına aynen devam eden David’in travmaya yaklaşımındaki farklılıkları irdeleyerek nesiller arası travmayı ele alıyor. Eisenberg, Holokost teması üzerinden büyük bir trajediyi dramatikleştirmek yerine bireysel hikâyelere odaklanmayı tercih ediyor. Zaten burada odak noktası karakterlerden çıkıp 80 yıl öncesine direksiyon kırsa, film bütün özgünlüğünü yitirecek. David’in travmayı modern yaşamın çarklarında öğütülen bir sorun olarak algılarken o malum “Herkesin başına böyle şeyler geliyor.” ruh hali, filmin eleştirel alt metinlerinden biri. Benji ise bu trajediyi anlamlandırmaya çalışırken geçmişle yüzleşmeyi bir sorumluluk olarak görüyor. Film, geçmişin izlerinin bugünkü kimliklerimiz üzerindeki etkisini zarif bir şekilde işliyor. Kimi zaman çocukken fazla vakit geçirdiğimiz bir aile bireyi, kimi zaman da uzun süre kimsenin çıt çıkarmadığı o dostluklar…

Eisenberg, filmde komedi ve gerilim arasında nasıl bir denge kurması gerektiğine çok hakim. David ve Benji’nin birbiriyle çatışan halleri, hem trajik hem de komik anlar yaratmakta hiç zorluk yaşatmıyor. Bu çatışmalar, sıradan anlarda bile karakterlerin birbirine nasıl yabancılaştığını ama bir o kadar birbirlerine aşina olduğuna dair ikna edici şeyler söylüyor. Holokost gibi ağır bir temaya rağmen, hikâye asla tek bir duyguya hapsolmadan farklı duygusal katmanlar sunuyor. Özetle A Real Pain, Holokost teması gibi ağır bir meseleyi dramatikleştirmeden ele alan nadir yapımlardan biri. Minimalist yaklaşım, karakterlerin duygusal derinliğini daha samimi kılıyor. 

 Sinema dünyasına ve filmlere dair paylaşımlarıma Instagram üzerindeki film blogumdan (@atıptutuyorum) ulaşabilirsiniz.

Kapak Fotoğrafı: IMDb

İlginizi çekebilir: Eralp Alper’den Crossing