1998 yılında Manic Street Preachers, “The Everlasting” parçasında “In the beginning, when we were winning, when our smiles genuine” diyerek daha otuz sene geçmeden “Neredee o eski günler” sözünün, özellikle ülkemiz ama aynı zamanda dünyanın şu anki hali için tam karşılığını vermiş. Bununla da yetinmemiş, eskiden vapurlardaki seyyar satıcıların kullandığı “Bitti miiiiii, bitmediiiiiii” cümlesine adeta gönderme yaparak 2013 yılında “Rewind The Film” parçasıyla geçmişe duyulan özlemi daha da üst perdeden bize anlatmış. Gerçekten de geçmişi mumla arayıp özlem duysam da oraya takılmayıp şu anı yaşamaya devam edelim diyerek, grubun yeni çıkardığı albüm olan Critical Thinking’e geçiyorum.

Galli grubun 15. albümü olan Critical Thinking, 14 Şubat tarihinde müzikseverlerle buluştu. Dijitalleşme, dünyaya yabancılaşma, manipülasyonlar, gibi konular ve modern dünya eleştirileri albümde kendine yer bulmuş. Albümde yer alan 3 şarkının vokalini basçı Nicky Wire yaparken, vokalist James Dean Bradfield ise 3 parçanın sözünü yazmış. 

Albüme ismini veren “Critical Thinking”, Nicky Wire’ın vokalde olduğu parçalardan biri. INXS’in “Need You Tonight” şarkısına çok benzeyen parça, sözleriyle de eleştirel düşünme yeteneğimizin kaybolduğundan bahsediyor. “Smart water, smart highway” gibi sözlerle her şeyin akıllanmasına ve insanların bu şekilde kontrol edilmesine göndermeler var.

“Decline & Fall”, albümün en hareketli parçalarından biri. Parçanın davulunda Squeeze’in “Cool For Cats” parçasından sample kullanılmış. Grubun klasik sounduna uyan bir indie şarkısı. Biraz The Strokes parçalarına da benziyor.

Synth pop soslu “Brushstrokes Of Reunion” parçasını yine Nicky Wire’ın vokalde olduğu ama bu kez Lana McDonagh’ın back vokaldeki katkısıyla bir düet havasında olan “Hiding In Plain Sight” takip ediyor. Parça, şair Anne Sexton’ın bir dizesinden ilham almış. “People Ruin Painting” sonunda gitar solosu olan ve insanın yıkıcı doğasının, sanat ve özgürlükler üzerindeki etkisini anlatan bir parça. Grup ise “People Ruin Paintings” hakkında, 30 yılı aşkın süredir birlikte olmanın sonucu telepatik olarak çaldığımız parça demiş.

Altıncı parça “Dear Stephen”, Nicky Wire’ın geçmişte Morrrisey’den aldığı bir geçmiş olsun kartpostalına cevap niteliğinde. Ayrıca geçmiş yıllardaki Morrisey’i özleyenlerin duygularına da tercüman oluyor. “Being Baptised”, James Dean Bradfield’in New Orleanslı ünlü müzisyen Allen Toussaint ile 2010’ların başında geçirdiği bir güne dayanıyor. Benim albümdeki favorilerimden ve dinlerken bazı yerleri aklıma The Police’in “Message In A Bottle” şarkısını getiriyor.

Bir arkadaşı kaybetmekle ilgili parça “My Brave Friend”, James Dean Bradfield’in vokali ile oldukça duygusal bir havada. Bon Jovi’nin orta tempo balladları gibi. Grubun 1995 yılında kaybolan gitaristi Richey Edwards’ı da akla getirebilir. 

Gelelim son 4 parçaya, albümü başlangıç -ana yemek ve sonunda tatlıdan oluşan bir yemeğe benzetirsek, bu albümün en lezzetli kısmı bence tatlısı. İlk olarak yine The Police parçalarına benzettiğim, nakarat kısmında ise Bruce Springsteen havası olan “Out Of Time Revival” geliyor. Ardından gelen “Deleted Scenes” albümdeki klasik rock’ı en fazla hissettiren parçalardan.

11. parça “Late Day Peaks”, klavyeli bölümün sizi alıp götürdüğü, new wave’i iyice hissettiğiniz bir şarkı. Benim albümde en sevdiğim parçalardan biri oldu. Nicky Wire’ın vokalde olduğu son parça “OneManMilitia”, bana Beatles’in “Octopus’s Garden”ını hatırlattı. Nicky Wire parçada, neyin yanında olduğumu bilmiyorum ama neye karşı olduğumu biliyorum diyerek şikayetlerini sıralıyor.

İlk kısmı biraz ortalama gelse de sonlara doğru albüm gittikçe güzelleşti ve genel olarak değerlendirirsem albümü gayet beğendim. Sözler, melodiler, herşey bir Manic Street Preachers albümünden beklediğinizi bence karşılıyor ve “Neredee o eski Manic Street Preachers albümleri” dedirtmiyor diyelim. Zaman ilerledikçe bu günleri dahi aramamak dileğiyle, hoşça kalın.

Kapak Fotoğrafı: Manic Street Preachers

İlginizi çekebilir: Gürkan Sonat’tan Ayın Yeni Çıkan Albümleri