Eva Green’in başrolünde harikalar yarattığı, Sheila Kohler’in aynı adlı romanından uyarlanan (ama ondan epey sapan) Cracks görsel ve duyusal bir şölen. Sineklerin Tanrısı esintileri taşıyan hikâye 1934 yılında bir kız yatılı okulunda yaşanan tutku oyunlarını konu ediniyor. Çalışanı, öğretmeni ve öğrencisiyle dişi, hatta kurulduğu kıyının muazzam doğasıyla daha da dişi bir ortamda güce sahip olma, kıskançlık ve sonunda cinayete kadar varan bir çıkar kavgası…

Ridley Scott’un kızı Jordan Scott hem romanın senaryoya aktarımına katkıda bulunmuş hem de filmi yönetmiş. 2009 tarihli film kendisinin ilk ve şu an için tek uzun metraj işi. Şahsi fikrim babasından aşağı kalır yanı olmadığı, hatta hisleri, duyguları ekrana yansıtmada babasından daha başarılı olduğu. Bir ilk film için kusursuza yakın bir yönetmenlikle filmini iliğine kadar kadın yapmayı başarmış.

Özel bir yatılı okuldaki bir grup kız aralarında fazla dile getirip huzursuzluk çıkarmaktan sakındıkları hiyerarşik bir düzenle bir şekilde dengeyi kurmuş mutlu mesut yaşarlarken okula İspanya’dan bir aristokrat kızı damlıyor. Öğretmenler daha o gelmeden şanını getiriyorlar okula, burada kaldığı sürece kendini evinde gibi hissetmesi için hazırlıklar yapılıyor. İspanyol kızın güzelliğini ve dokunulmaz saflığını bir tehdit olarak algılayan grup lideri baştan dişini gösteriyor. Yalnız yeni gelenin kimseyi taktığı yok. Liderlik derdi de yok. Sadece tekrar evine dönmek istiyor. Çocukların çok sevdikleri deli dolu, bazen tekinsiz ama yapmak istediği şeyler konusunda çılgınca arzulu öğretmenleri Miss G de bu kızla iletişim kurma çabasında. Yatılı okul bir çeşit huzurevi-hapishane tadı vermeye başlarken dengelerin değişmesiyle sadece çocukların huzurları kaçmıyor, Miss G de kendini daha fazla saklayamıyor.

Egoları güçlü kadınları kötülük savaşında izlemek çok keyifli. Daha başta Miss G’nin ağzından şu sözler dökülüyor: “Hayatta en önemli şey arzudur.” Yer yer eşcinsel altmetin yüzeyin hemen altından göz kırpsa da burada yapılmak istenenin cinsiyeti yok aslında. Evet, Scott’un filmi kadın kadın, ama söylemek istediği çok daha derin, insanı insan olarak ilgilendiren, tutkuların esiri olan tabiatımıza karşılık aklımızın bazen çaresizce kıvrandığı. Böyle bir çıkarımdan sonra yaşamak oradan oraya sürüklenmekten başka bir şey olmuyor. Ama “tutku” var ya işte, o bize yeter. İşin sonu aşka da varsa cinayete de…

Yatılı bir okul olmasına rağmen öğrencilerin ailelerinin açıklanmayan trajedileri, gece uykusundan anne diye uyanan küçükler, okuldan kurtulmayı, dünyaya açılmayı bekleyen sabırtaşları hepsi daimi bir yalnızlık ve kapana-kısılmışlık hissiyle üzerinize gelirken sarılacağınız tek şey sesi çıkan, nefes alan kızlar ve onların hayatları oluyor. Film bittiğinde hapishaneden çıkmayı başarmış hissedip tekrar “nefes almaya” başlıyorsunuz.

Kadroda Eva Green, Juno Temple ve Imogen Poots başı çekiyor. Baştan aşağı herkesin iyi oynadığı filmlerden bu da. Ama Eva Green’e özel bir bölüm açılması gerek. Zaten kendisine âşık olmayan kalmadı herhalde. Riskli, beklenmedik işlerle karşımıza çıkmaya devam ediyor, ve hep onikiden vuruyor. Miss G rolünde muh-te-şem. Cracks sırf onun için bile izlenebilir.