İzmirliler için Eylül iki şeyi müjdeler; yaz kalabalığının bitişi ve balık sezonunun başlangıcı! Yaklaşık yirmi yıldır şehrimden uzak yaşıyorum,  özlemenin mevsimi yok fakat çocukluğumun İzmir’ine döneceksem bu yolculuğun Eylül günlerinde olması gerektiğini bilirim… Denizin de insanın da yeterince sıcak ve bir o kadar da dingin olduğu bu dönemde aradığım ‘nostaljiyi’ yakalamışken seyahatin sürprizi Alaçatı’da karşıma çıktı: Amavi.  Şef Can Aras’ın imzasıyla dry-aged balık tekniğini Türkiye’de ilk kez kullanan mekan adeta ezber bozuyor.

Alavya’nın bahçesinde, zeytin ağaçlarının arasında yer alan Amavi, klişeleşmiş, tek tip Alaçatı dekorundan uzak, sade, göz yormayan, her detayıyla natürel ve konforlu bir mekan. Bu rafine yaklaşım menüde de kendini gösteriyor. Burada, Türkiye’nin hemen hemen her balık restoranında bizi karşılayan ortaya karışık ‘meze tepsisi’ yok, sınırlı sayıda sunulan mezelerde şefin özel dokunuşu var. Örneğin humusta kaju, limon yağı ve kişniş; taze enginarda özel krema ve pastırma farkını sözcüklerle anlatmam mümkün değil… Öyle ki tattaki farklılığı yakalayınca malzemeleri özellikle not aldım 🙂

İstanbul’da hemen hemen her mekanda karşımıza çıkan Karides Tempura, burada isli midye aioli, ananas, chili, kişniş ve pancar tozu ile sunuluyor. İlk bakışta görünümü ile kalbimizi çalan tabak için karidesi ananas ile sarmamız önerildi. Sonuç; lezzet patlaması! Köz biber Coulis ve Patates terrine ile sunulan ahtapot da yine benzer bir uyumu yakalanıyor.

Türkçe’ye ‘kuru dinlendirme’ olarak çevirebileceğimiz ‘dry-aged’e gelirsek, profesyonel koşullarda uygulanan bir yöntem. Türkiye’de kırmızı ette aşinayız fakat balıkta ilk kez uygulayan mekan ‘Amavi’ olmuş. Bu yöntemle genel olarak kırmızı ette tadın yumuşaması amaçlanırken, balıkların temizleme aşamasında çöpe giden kısmı –ki %40’a yakın bir kayıptan bahsediliyor- kurtarılmış oluyor. Dry-aged balık ile yurtdışında karşılaşmış ve damak tadıma uymayacağı korkusuyla bugüne dek pas geçmiştim. Amavi’de deniz mahsullü mezeler arasında bulunan ‘levrek tartar’ ve ana yemek için seçtiğimiz levrek bu teknikle hazırlanmıştı. Meğer suyu adeta içine hapsetmiş olmasının sırrı buymuş! ‘İyi ki denedim’ dedim doğrusu!

20-30 gün arasında dinlendirilmiş olan levrek tartar Ponzu sos ve pancar turşusu ile muhteşem bir uyum yakalıyor. Ana yemek içinse mevcut balıklardan tercih yapıp, şefin önerisiyle size en uygun pişirme yöntemini seçiyorsunuz. “Tereyağında Poşe Ürünler” ve “Odun Ateşinde Pişen Ürünler” arasında seçim yapmak güç, ben yemek arkadaşınızla farklı tabaklar oluşturup her iki yöntemle de birer balık tatmanızı öneririm. “Tereyağında Poşe Ürünler” kategorisinde sunulan yer elması püresi ve “Odun Ateşinde Pişen Ürünler” ile servis edilen badem kreması lezzeti katlıyor.

Amavi’yi boşuna ‘ezber bozan bir balık restoranı’ olarak tanımlamadım. Burada içki tercihini şarap ya da rakı yerine kokteylden yana kullanmanızı öneririm. Kokteyllerin alkol oranları şaşırtıcı derecede bonkör, formülleri ise “ruhumu canlandırdı!” diyebilirim. Ara sıcak ve ana yemek tercihinizi yaptıktan sonra barmene danışarak nokta atışını sağlayabilirsiniz. Ben ara sıcak eşlikçisi olarak Intense Cherry Blossom’ı içeriğindeki kiraz çiçeği ve Cointreau nedeniyle tercih ettim. Hızımı alamayıp ikinci kokteyle geçişi Pink Lady ile yaptım; Calvades ve nar uyumu akşamı daha da şenlendirdi.

Sade fakat ‘vurucu’ menü iki tatlı ile kapanış yapıyor: Butterscotch Choux ve Sofie. Butterscotch Choux Baileys Pastacı Kreması; Sofie ise Portakal Köpüğü ile aklımızı başımızdan aldı. İkisi arasında seçim yapmak oldukça zor. Küçük bir kopya vermem gerekirse Sofie’de ferahlatıcı aromanın Butterscotch Choux’da ise tuzlu karamel ile krema dansının altını çizebilirim. Mutfak kimyasının hakkını veren bu adrese Alaçatı’ya yolunuz düşünce, uzun bir balık sofrası için fırsatınız olmasa dahi kokteyl ve tatlı için uğramanızı öneririm. 

Kapak Fotoğrafı: Instagram.com/amavialacati

İlginizi çekebilir: Gastro Magger’dan Alaçatı ve Hacımemiş Mekanları