Macit Zeytinoğlu

merhaba,sanırım 2017 yılı idi,antep,kahta,siverek,urfa derken bir sabaha karşı saat 07.99 suları gözlerimi antakya otogarında açtım,bir sabah kahvesini içtikten sonra yavaştan insan sesleri gelmeğe başlayınca ayaklandım ve gardan çıktım,fotoğraf makınam 3 ayağım hiç gezip dolaşmadığım bir yerde yola revan oldum ve bir meydanda duraklayıp kerteriz almağa çalışırken yanıma bir bey geldi o da işine giderimiş,günaydın faslından sonra dedim merkeze nasıl inebilirim,telaşlanmayın az sonra babam arabayla gelecek beraber ineriz dedi,şaşırdım,dar ı dünyada hiç karşılaşmamış iki insan,haydi hayırlısı dedik ve arabadan baba seslendi haydi geç kalacaksın işe dedi oğluna ve merabalaştık,az sonra beni meydanda bıraktılar vedalaştık,dolaşıyorum ama ayakkabılar bir haftalık gezi sonrası ağrı yapıyor,dedim haydi bir çarşı bulayım kendime ve soluğu kapalıçarşı da aladım,girdim dükkana dedim artık değişim zamanı geldi ayakkabımı şurdan bana bir tane seçelim dedim,bir sandalet buldum,kaça dedim,dükkan sahibi ne dese beğenirsiniz "ben sabah siftahımı yaptım,buyurun komşuma uğrayın,ordan alabilirsiniz aynısın"dedi, ve birden "nerede olduğumu anladım,düşünebiliyormusunuz bulunduğum kentte,istanbulda esnaf birbiriyle yarış ederken burada bir esnaf bana"ben siftahımı yaptım,buyurun komşuma"diyor..dedim işte hatay,işte antakya bu olmalı..h,ç unutmadığım bir olay,tarih ve kuralları hemen gözümün önünde canlanır gibi oldu,toplumsal değerler,insani yasalar,ticaret adabı işte bu olması gereken,adeta güne ve çağa meydan okunuyordu o on dakika içinde...siz hatay olarak bu güç ve inanacınızla hiç kaygınız olmasın "küllerinizden daha da güçlü olarak yeniden doğacaksınız...tüm hataya saygılarım ile.