Virüsün ilk olarak tespit edildiği günün üzerinden bir buçuk yıldan uzun süre geçti. O günden bu güne önce virüsü anlamaya çalıştık sonra yeni normali… Şimdilerde de aşı uygulamalarını tartışıyoruz. Bu konuda Erhan Karaca bizleri 1 dakikada geldiğimiz noktayı gözler önüne seren “sosyal medya filmi” CODE RED ile buluşturuyor. Kendisiyle yaşamını ve filmini yakından tanımak amacıyla keyifli bir röportaj gerçekleştirdik.

Röportaja geçmeden önce kısa filmi izlemenizi tavsiye edeceğim:

Öncelikle kendinizi tanıtabilir misiniz? İlk yönetmenlik tecrübenizi, bu alana ilginizin nasıl oluştuğunu öğrenebilir miyiz?

Tabii ki. 29 Mart 1987’de İstanbul’da doğdum. Kocaeli Üniversitesi Sinema Tv bölümünde eğitim gördüm ve eğitimimi yarıda bırakıp müzisyen ve öğretmen olarak hayatıma devam ettim. Kendi grubum dışında İspanyol, Alman ve son olarak Norveçli bir grupla 20 ülkede turneler yaptığım tarihlerde sokak fotoğrafçılığı ve videoya ilgim arttı. Etkinlik ve sosyal medya içerikleri çekmeye başladım. Sonrasında da kısa filmler, klipler, reklamlarla devam etti. Kameraya ilgim hep vardı ve hobim sonunda işim oldu.

Pandemi sürecinin sanatçı kişiliğinize nasıl bir etkisi oldu? Örneğin işlerinizi kısıtladı mı, yoksa fikir olarak sizi besledi mi?

Pandeminin başında Mart 2020’de bir özel okulda öğretmendim. Eve kapanmak, kendimle kalmak açıkçası ne yapmak istediğimi keşfetmemi sağladı ve okul sezonu bittiğinde istifa ettim. İlk kısa filmimi yaptım ve daha çok istediğim şeye yani video prodüksiyon ve fotoğraf çekmeye yoğunlaştım. Yönetmen olmak istediğimi biliyordum ama çoğu zaman bir düzeni yıkıp yeni bir yola koyulmak kolay olmuyor. Hem maddi hem manevi tarafı var. Ama kendinize, hayallerinize ve yaşantınıza dışarıdan bakmayı başarabildiğinizde, kendinizle ilgili doğru veya yanlış bildiğiniz kısımları eleştirme şansınız oluyor. 

Bir dakika kadar kısa bir süre içerisinde bütün bir hikaye anlatıyorsunuz. Gördüğümüzün dışında sizin yorumunuzu merak ediyorum. Filmin alt mesajı nedir, siz tam olarak ne aktarmak istiyorsunuz?

CODE RED filmimin çıkış noktası tabii ki Covid-19’un bize tekrar adaletsizliği hatırlatması. Filmi metrobüste yazdım. İnsanların maskeyle girip çıktığı ama bir yandan hangimizin pozitif olduğunu bilmediğimiz bir ortamda. Aşı olmayanlar kısıtlansaydı ve binemeselerdi diye düşündüm. Böylece tamamen sağlıklı bir ortam oluşur muydu? Peki bunun sonu nereye kadar giderdi? Sosyal statüler, ekonomik durumlar, devletler arası kıyaslamalara kadar… Aşıya ulaşamayan veya belki de reddeden birçok insanın yaşadığı günümüzde Nazi Almanya’sını hatırlatan görüntüler yaşanabilirdi. Belki de ileride bu durum yaşanacak ama tek fark dijital kol bandımız olacak. 

Filmin mümkün olduğunca kısa olmasını istedim ve günümüz sosyal medyasına da uygun olması için 1 dakika olarak kurguladım. Yani aslında bir “sosyal medya filmi” olmuş oldu.

Bu film bir nevi çağrı niteliğinde mi? Seslendiği kitleyi hangi yönden harekete geçirmeyi hedefliyor?

Aynı filmi zaten haberlerde izliyoruz. Aşıya ulaşanlar ve ulaşamayanlar. Dışarı çıkanlar ve çıkamayanlar. Sosyal statüler ve ülkeler. Bize verilen HES kodlarımız ve sonrasında belki niceleri. Aşı pasaportları. Bunlar konuşuluyor. “Bu aşıyı olursanız veya aşı olmazsanız şu ülkelere gidemeyeceksiniz”. Bu cümleyi kesinlikle duymayacağız diyebilir miyiz? Sanmıyorum. Bu açıdan film bir çağrı yapmıyor aslında bir nevi ayna tutuyor.

Filmin fikir ve çekim aşaması ne kadar sürdü? Güncel konuları güncelliğini yitirmeden ele almak zor olmuyor mu?

Fikir geldiğinde kısa notlar alıyorum sonra da onları geliştiriyorum. Bu filmi önce yaklaşık 10 dakikalık bir şekilde kurgularım diye düşünüyordum ama sonrasında detaya girmeden tek bir mesajı 1 dakikada verebilceğime karar verdim. Bu yüzden filmin içeriğini yazdım, ön çalışma yaptım ve çekimi tamamladım. Çekimler aslında toplamda 1 saat bile sürmedi çünkü oyuncuları zorlayacak bir şey yoktu. 

Güncel konumuz Covid-19 aslında bir yılı aşkın süredir her gün güncel ve güncel kalmaya devam edecek gibi görünüyor. Ancak bu aşı meselesi tam olarak bu ayların konusu ve o yüzden kapanma başlamadan çekmek istedim.

Son olarak, yakın zamanda başka projelerinizle de karşılaşacak mıyız ve diğer işlerinize nerelerden ulaşabiliriz?

Elbette. Şu an aklımda 3 proje var. İki mini dizi ve bir de belgesel. Diğer işlerimi Youtube ve Instagram üzerinden paylaşıyorum.

Erhan Bey’e samimi cevapları için çok teşekkür ediyorum ve nice başarılı günlerinde görüşmek üzere diyorum 🙂 

Kapak Fotoğrafı: Erhan Karaca

İlginizi çekebilir: Ece Yılmaz’dan Pandemiye Tanıklık Eden Çalışmalar