“Ne oyuncumuz ne de diyaloğumuz var, dolayısıyla görüntü bizim başrol oyuncumuz.” Ron Fricke (Yönetmen).Bu sene 12. !f İstanbul Uluslararası Bağımsız Film Festivali’nde gösterilen “Samsara” filmini neden izlemeniz gerekiyor? İşte cevabı:

Samsara kelimesi evrende devamlı olarak gerçekleşen “doğum, yaşam ve ölüm döngüsü” anlamına gelmektedir.

Doğum, yaşam ve ölüm, aslında aşina olduğumuz ancak hayatın içinde sıklıkla unuttuğumuz kavramlar… Hepimiz her gün bir bilinmezliğin içinde, günü bitirmeye uğraşıyoruz. Kimimiz hayatın ne kadar kısa olduğunun farkında olup aceleyle koşturuyoruz, kimimiz ise hayatı ağırdan alıp kaderle barışık yaşıyoruz. Tabii  sadece soluk alıp vermek yaşamaksa eğer…

Peki sıradan hayatlarımızdan sıyrılıp, dünyanın içinde 1,5 saatlik hızlı bir tur atsak nasıl olurdu? Patlayan yanardağdan, gecenin maviliğindeki Nemrut Dağı’na, tüm ihtişamıyla Dubai’ye, Kudüs’teki Ağlama Duvarı’ndan, ezan sesleriyle dolu Kabe’nin insan seline, Fransız Sanatçı Olivier de Sagazan’ın etkileyici performansına, ilkel kabilelerden, mekanikleşmiş işçilere, hayvan kesimhanelerin soğukluğundan, tüketici toplumun aşırılığına, ışıl ışıl kentlerden, sefalet dolu sokaklara doğru bir yolculuk olsaydı bu?

Hatta bu yolculuk; ekrandan gözünüzün içine uzun uzun bakan yüzlerden, gece ve gündüzü mükemmel harmanlayan time-lapse’lerden (zaman atlama) ve geniş açılı görüntülerden oluşan, müzikle yoğrulmuş, görsel bir şölen olsaydı?

Peki tüm bunların arkasında “Baraka” filminden hatırladığımız usta yönetmen ve görüntü yönetmeni,  Ron Fricke olsaydı?

Bence artık bahaneniz yok! Lütfen kafanızı resetleyin ve bu belgeseli izleyin!