Estetik olarak birçok insana (bana da) hitap eden, ancak sanatsal çizgisi açısından birçok kitle tarafından yetersiz bulunup eleştirilen bir sanatçıdan bahsetmek istiyorum sizlere: İsmail Acar.

Kendisini özellikle kaftan, padişah veya semazen portrelerinden tanır ve hatırlarsınız. İstanbul manzaraları, Osmanlı motifleri, mevlevi dervişleri gibi temalarda eserler veren sanatçının photo-real tekniğiyle yaptığı portreleri geçtiğimiz yıllarda çok dikkat çekmişti. Öyle ki bu temalar kendisiyle özdeşleşmiştir ve sipariş üzerine de bir çok eser vermiştir. Doğu kültürüne hitap eden tekniği, motifleri, arapça yazıları sıklıkla kullanması, sanatçının alamet-i farikasıdır.

Lülecihendek, Galata’daki atölyesi sanki son Osmanlı dönemlerinden kalma gibidir ve orada bulunan eserleri buram buram imparatorluk ve görkemli bir tarih kokar.

Sanatçının günümüzde en çok eleştirilen özelliği ise sipariş üzerine, tektip resimler yapması, oldukça yüksek fiyatlara satması. “Sosyete ressamı” denilir kendisine birçok eleştiride. Ancak bu bizim “sanatçı zorluk çekmelidir” , “sanatçı kendi döneminde beğenilmemeli, anlaşılmamalı” şeklindeki alışılagelmiş acımasız anlayışımızdan da kaynaklanıyor olabilir benim fikrime göre. Bir ressamın beğenilen tarzdaki resimlerini istek üzerine ve para kazanmak adına yinelemesinde sanatçılığına zeval verecek bir durum göremiyorum. Üstelik de dünya üzerinde birçok sergiye imza atmış, National Portrait Gallery’de bir portresi sergilenmiş bir sanatçıysa.

Ancak İsmail Acar ile ilgili eleştirilen tek durum bu değil. Kendisinin Amerikalı ressam Andrew Wyeth’in resmini öğrencilik döneminde kopyalayıp kendi imzasıyla satmış olması akıllarda soru işareti uyandırmaktadır. Bu kopyalama hadisesinin üzerine sanatçının hakkında, aslında resimlerini yanında çalışan Azeri sanatçılara yaptırdığına dair sanat camiası dedikoduları da yok değildir.

Her ne kadar gerçek koleksiyonerlerin İsmail Acar tablolarına sıcak bakmadıkları yazılıp çizilse de, şimdiden sanatçının tüm tablolarının değeri oldukça yüksek ve profesyonel bir sanat eleştirmeni olmasam da benim estetik ve sanat anlayışıma göre oldukça başarılı.

İsmail Acar’ın yakın zamanda Beyoğlu Belediyesi’nin Tünel’deki binasında, Şeb-i Arus sebebiyle sergilenen resimlerini görmek mümkün.