Burada tam bir yıl önce sizlere çekimleri başlamak üzere olan, ismi ile hafızalara kazınan çok özel bir belgesel filmden bahsetmiştim. Yönetmenliğini ve yapımcılığını Hasan Ete’nin yaptığı, görüntü yönetmenliğini Ozan Güngör’ün üstlendiği Hollanda Türkiye ortak yapımı olarak hayata geçirilen “İyi Ölüm” belgesel filminin galası geçtiğimiz günlerde Rotterdam’daki Lantaren Venster Sinema Salonu’nda gerçekleşti. Buyrunuz filme ve galasına hep birlikte yakından misafir olalım.

Filmin yönetmeni Hasan Ete ile filmin yapım aşamasında olduğu zamandaki röportajımızı okuyan sevgili okurlarımın da hatırlayacağı üzere filmle ilgili en çok merak ettiğim neden tezat iki kelimeden oluşan bir isme sahip olduğuydu. Hem röportajımızın üstünden uzunca bir zaman geçtiği için kısa bir hatırlatma yapalım hem de yeni gelen okuyucularımı “İyi Ölüm’ ne demek ki?” sorusundan kurtaralım.

Tezatlıktan Doğan Bir İsim: İyi Ölüm 

Hollanda Rotterdam’daki sınırlı vakti kalan ve terminal döneme girmiş hastaların son dileklerini gerçekleştirmek için çalışan Dilek Ambulansı Vakfı’ndan yola çıkan başarılı yönetmen Hasan Ete, belgeselde yalnız ölmekten korkan gönüllü çalışan Frank Halter ile sınırlı vakti kalan terminal dönem hastası Wim Beuwing’in buluşması ve Beuwing’in son dileğinin gerçekleştirilmesini anlatıyor bizlere.

Belgeselin konusundan az çok “İyi Ölüm” tabirinin neden seçildiğini anlamış olsak da gelin bir de yönetmenin kendisinden dinleyelim bu ismin seçilme hikayesini. Bu belgesel için uzun süreli bir çalışma yapan Hasan Ete “İyi Ölüm” adını bizlere şu şekilde açıklıyor: “Özellikle  belgesel film projelerinde çekeceğiniz iş ile ilgili çok fazla araştırma yapıyorsunuz. Ben de projeyi ilk bulduğum dönemde çok fazla makale okudum. Okumalar yaparken fark ettim ki aslında “İyi Ölüm” kavramı sağlık terminolojisinde de kabul edilen bir terimmiş. “İyi Ölüm” de şu anlama geliyor: Bireyin mahremiyetine ve hassasiyetine saygılı olarak duygusal ve ruhsal ihtiyaçlarının giderildiği o son anının güzelleştirildiği ölüm. Bu terim benim de çok dikkatimi çekti çünkü iki zıt terim bir arada. Kısacası İyi Ölüm, vedalaşmak için yeterli zamanın olduğu ölüm olarak kabul ediliyor.”

İyi Ölüm’den Muhteşem Gala 

Çekimleri başlamadan önce de burada konuştuğumuz film artık hayata geçirilmiş durumda. Öyle ki geçtiğimiz günlerde Hollanda’nın Rotterdam kentinde ilk özel gösterimi yapıldı. Sizleri aldığım bilgiler doğrultusunda hızlıca bir Hollanda turuna çıkarıyor ve “İyi Ölüm”ün galasına götürüyorum. 

Filmin galası Hollanda Rotterdam’daki Lantaren Venster Sineması’nda  film ekibi, Wim Beuving’in ailesi, Dilek Ambulansı Vakfı’nın (Stichting Ambulance Wens) yöneticileri, gönüllüleri ve  T.C. Rotterdam Başkonsolosu Sevgi Kısacık’ın katılımı ile 1 Mart’ta gerçekleşti. Gösterim zamanını özellikle belirtmemin bir sebebi  var. Belgeselde son dilekleri kayda alınan Wim Beuving’in bir yıl önce bu tarihte vefat etmesi ile gösterim günü özellikle bu şekilde belirlenmiş.

Son Dilek

Tarih seçimindeki bu ince detayla gönüllerde taht kuran film ekibi ile ilgili bir diğer vefa örneği ise Dilek Ambulansı Vakfı’nın kurucusu olan Kees Veldboer’in de bir nevi bu film ile son dileğinin gerçekleşmiş olması. “Nasıl?” diye soracak olursanız. 

Kısıtlı vakti kalan hastaların son dileklerini yerine getirmek için 2007 yılında bu vakfı kuran ambulans şoförü Kees Veldboer, yönetmen Hasan Ete ile film projesi ile ilgili görüşme yaptıktan 3 gün sonra kalp krizi sonucu hayatını kaybediyor. Hayatını insanların son isteklerini yerine getirmek için adamış olan Kees’e hayat maalesef son dilek hakkını bile sormamış. Hayata geçirilen “İyi Ölüm” belgesel filmi işte tam da Kees Veldboer’in son dileği diyebiliriz. İnsanların son dileklerini yerine getirip belki de yüzlerindeki son tebessümün sebebi olan bu insanın adı “İyi Ölüm” filmi sayesinde artık her zaman anılacak. 

Yapım aşamasından çekimine kadar burada sizlerle birlikte takip ettiğimiz “İyi Ölüm” belgesel filminin galası ile birlikte festival yolculuğu da başlamış oldu. Biz de kendilerine şimdiden başarılar diliyor ve sabırsızlıkla filmi bekliyoruz. 

Kapak Fotoğrafı: Hasan Ete