Bu soğuk kış günlerinde akşam eve vardığınızda içinizi ısıtırken size keyif vererek günün yorgunluğunu alacak bir film bu!: Me and Earl and Dying Girl ve bir fincan kahve ile haftanın yoğunluğu içinde huzur bulabilirsiniz!

Etkileyici bulduğumuz ve kaçırılmaması gerektiğini düşündüğümüz filmler aslında çok kaliteli veya sağlam yapımlar değil bana sorarsanız. İçinde kendimizden ufak parçalar bulmamız sonucu kalbimize dokunan bir film “izlenmesi tavsiye edilenler” listemize ekleniverir, hatta favori filmlerimiz arasında iddialı bir yer alabilir. Me and Earl and the Dying Girl benim için böyle bir film; sağlam bir senaryosu, karakterlerin derinliği ve harika görselliği olduğunu söyleyemeyeceğim ama kendi içinde yakaladığı uyum ile sizi tahmin etmediğiniz kadar derinden etkileyebilecek, seyri oldukça keyifli bir film.

Konusu itibariyle Me and Earl and the Dying Girl daha önce başarılı örneklerini izleme imkanı bulduğumuz ergenlikten olgunluğa geçiş dönemini konu edinen ve “coming of age” olarak adlandırdığımız filmler arasında yer alıyor. Başkarakter Greg, lise son sınıfta okuyan, kendini birçok yönden eksik gördüğünden asosyal biri haline gelen tipik bir genç karakter olarak karşımıza çıkmakta. Greg’in hayatındaki dönüm noktası annesinin ısrarı üzerine takılmak durumunda kaldığı Rachel oluyor ve film bu ilişki üzerinde yol almaya başlıyor.

Birka. bölüme ayrılmış filmimizin ilk bölümü “Son Sınıfa Başladığım Bölüm” ile karşımıza geliyor ve sonraki her bölüm açıklayıcı başlıklarla yaşanacak olan olayların ipuçlarını izleyiciyle paylaşıyor. Bu tercih merak unsurunu azaltıcı olarak değerlendirilse de, yönetmenin zaten merak unsuru oluşturmak gibi bir amacının olmadığı ortada. Sizi meraklandırmadan şaşırtıyor!

Aynı zamanda film, anlatı yapısına animasyon öğelerini dâhil ederek farklı bir atmosfer yaratmayı başarıyor. Yönetmen bu öğelerle izleyicinin filmle duygusal bir bağ kurmasının önüne geçmiş oluyor, zaten filmde sıklıkla bunun bir duygusal tür olmadığı dile getiriliyor. Belki de bu yolla izleyicinin farkında olmadan filmle duygusal bir bağ kurması sağlanıyor ve bir bakmışsınız sonunda gözyaşlarınız akıyor!

Bu sıcacık gençlik filminin kalbimize dokunması, kendinizden parçalar bulmanız için ne kanser bir arkadaşınız olması ne de sorunlu bir lise hayatınızın olması gerekiyor. Me and Earl and the Dying Girl ilişkileri o kadar tadında ele almış ki size filmle bütünleştiğinizi hissettirmeden akıyor, farkında olmadan dahil oluyorsunuz filme.

Sizde yarattığı duygu geçişlerine ve o tatlı hüzne bayılacaksınız. Sonunda döktüğüm gözyaşlarına ve hissettiklerime dayanarak söylüyorum bunları, soğuk kış günlerindeyken farklı ve baş karakterimizin deyişiyle “talihsiz” bir arkadaşlıkla içinizi ısıtmak isteyeceğinizi düşünerek bu filmi şiddetle tavsiye ediyorum.