Bülent Tunga Yılmaz

çok teşekkür ederim.. bu duygusal boyut önemli, hatta ana baba olmanın neredeyse en önemli boyutu. Bir de şunu kabul etmek lazım; bu duygusal boyut o kadar büyük, hatta sonsuz ki insanda körlük yapıyor. Şöyle diyeyim; Kerem'in iyiliği için, onun esenliği için yapamayacağım çok az şey var. Bu noktada konuya soğukkanlı ve hatta tartışmalar, hatta sert ve sarsıcı yaklaşımları çok önemli buluyorum. İyi Toplum Yoktur duymuştum, okuma listeme ekliyorum. Arada iyi aile çıkabilir ama iyi toplum çıkmaz

Bu konu üzerine bir süredir, oğlum kerem 4 yaşına geldiğinden itibaren çok derin olarak düşünüyorum. Genel görüşlerimi ve deneyimimi de birkaç ay önce The Magger'da da yazdım hatta. Nihan Hanım'ın görüşlerine çok katıldığım yerler var. Özellikle de çok net bir şekilde 'herkesin anne-baba olmaması gerektiğini düşünüyorum. Hatta disütopya olacak, ana-baba olma ehliyeti gibi bir uygulama bile düşünülebilir. Öte yandan yazımda da altını çok çizdiğim bir konu: ana-babalık günlük yaşamda çok pratik ve somut bir konudur ve ebeveyn olmayanların deneyimlemeden bilmesinin imkansız olduğu bir alandır. yazımı okumanızı öneririm (tabi o yazı babalık ağırlıklı birinci elden üzerine konuşabileceğim bir konu olduğu için.) Bu arada Nihan Hanım konuya psikolojik ve antropolojik açıdan yaklaşmış; konunun bir de sosyolojik ve ekonomi politik boyutu var ki üzerine düşünülmesi gereken. Son olarak evrensel standartlara göre mükemmele yakın bir ailede büyümüş, hali hazırda da yine iyi kabul edilebilecek bir evliliğe ve mutlu bir aileye sahip biri olarak söylüyorum: evet, iyi aile yoktur... Elinize sağlık, sevgiler...