Neşe Coşkun

Merhaba, sonucun sizin için hüsran olmasına üzüldüm. Zira ben mesela Ali Wong'un gösterilerini çok severim. Her gösteri, her şaka herkese hitap edecek diye bir şey yok. Sözünü ettiğiniz şakayı görmediğim için yorum yapamam tabii. Yorumunuzdan anladığım, size basit gelmiş şaka, bir incelik aramışsınız bulamamışsınız. Doğrudur, haklı olduğunuza da eminim. Ama şunu da hatırlamakta yarar var, birinin işinin belli bir kısmına bakarak onun işlerinin tümüme yönelik genel bir yargı çıkarmak doğru değil. Bu Ali Wong için de geçerli Cem Yılmaz için de geçerli. Zira ben mesela Ali Wong'un zekice ve ince esprileri olduğunu düşünüyorum. Bir de tabii bir komedyeni bir başkasıyla kıyaslamak da doğru değil. Herkesin kendine ait bir üslubu var çünkü. Tüm stand-up dünyasına yönelik genel bir yargıya varmak içinse sadece bu 3 komedyenin işlerinin bir kısmına bakmak yeterli olmayacaktır. Bir şeye gülmek için biraz da ona alışmış olmak gerekir. Bu da konuyu yazıda bahsettiğim konulara getiriyor.

"yıllar içinde kendimi çok törpülemek zorunda kaldım. İstediğim şakaları istediğim şekilde yapmamayı öğrendim, öğretildim. O yüzden komikliğimi sadece güvenli alanlarımda yapıyorum artık" cümlelerini o kadar iyi anlıyorum ki... Kendinden zeki bir kadın görünce irrite olan birtakım erkeklerin varlığını da inkâr etmiyorum, her ne kadar bunun cinsiyetten bağımsız bir ego karmaşası olduğunu düşünsem de... Bence sadece erkeklerde görülebilecek bir şey değil bu ve bütün erkekleri de kapsamıyor. Yine tüm naifliğim ve samimiyetimle inanıyorum ki bu kalıplara ve önyargılara sıkışıp kalmak istemeyen, karşı cinsini anlamaya ve potansiyellerini görmeye niyet eden erkekler de var. ❤️

Bir yerde duymuştum, "psikologlar tüm duyguların gerekli olduğuna ve yeri geldiğinde hepsinin yaşanması gerektiğine inanır" minvalinde bir sözdü. Her günümüzün iyi geçmesi gerektiğine ve daima iyi duygular içinde olmamız gerektiğine inandığımız, kötü anlarımızı minimuma indirmek için insanüstü bir çaba gösterdiğimiz ve kaçınılmaz olan bazı olumsuzluklarla karşılaştığımızda suçluluk duyduğumuz bir trendi yaşıyoruz. Oysa ruhsal düşüşler de hastalıklar da hayatın bir parçası ve çok normal. Toplumdaki bu durdurulamaz trendin etkisi en bilinçli insanlara bile vuruyor bazen. Ben kendimi bildim bileli diyete karşı şüpheli yaklaşmışımdır çünkü diyeti düşünmek bile beni abur cubur yemeye sürüklüyor. Kendimi iyi hissedip forma girdiğim zamanlarda hiç diyet yapmadım ama etrafımdakileri buna inandıramadım ve sürekli "hangi diyeti yaptın" diye soruldu. Bazen yaşıtım hemcinslerim tarafından diyet yapma konusunda adeta mahalle baskısı yiyorum. Kendi kendime kaldığımda bedenimle ilgili bir sıkıntı duymuyorum oysa. İnsanların yemek yerken yaptığı kalori hesaplarını doktorların hastalarına verdikleri reçetelere benzetiyorum hep. Yazınız için teşekkürler, bende yeniden farkındalık yarattı.