Lenny Abrahamson yönetmenliğinde, Emma Donoghue’in aynı isimli kitabından uyarlanan Room, başrol oyuncusu Brie Larson’a Oscar, BAFTA, Altın Küre gibi pek çok ödül kazandırdı. İlgi çeken konusuyla içimize işleyen film, başarılı oyunculukları, sembolik anlatımları ve güçlü senaryosuyla izlenmeye deger!

Benim için 2014 yılının en unutulmaz filmlerinden olan Frank‘in yönetmeni Lenny Abrahamson’dan Room, konusu çok farklı olsa da aynı gizemi ve sembolik anlatımı taşımakta. Gerilim-drama türündeki filmimiz bir kitaptan uyarlandığı için karakterleri anlatış şekli yavaş ve derin; fakat yine de gizemini sonuna kadar korumayı başarıyor, oldukça etkileyici olan konunu yavaş ilerlemesi de ilgi çekici faktörlerden biri haline geliyor.

Beş yaşında bir çocuğun gözünden izlediğimiz film, onun duygusal anlatımlarıyla çok daha etkileyici ve travmatik oluyor. Kısaca hikayeye göz gezdirirsek, bir odanın içine kapatılan anne ve beş yaşındaki çocuğununun kaçmaya çabalamasını konu alınıyor. İsimlerin yokluğu, kamera açıları gibi pek çok faktör hikayeyi daha da gerçekçi yapıyor.

Jack’in beşinci yaş gününden başlıyoruz izlemeye; Jack dış dünyaya karşı herhangi bir bilgiye sahip değil, tüm dünyası bu odadan ibaret. Gerçeklik kavramını sorguluyor ve bu sorgulayışı, bizi de dünyayı sadece o odadaki tavan penceresinden izleyen Jack’in düşünce yapısını anlamamızı kolaylaştırıyor. Beş yaşında bir çocuğun gözünden dünyaya beş yaşında bir çocuğun masumiyetiyle çok uzaktan bakıyoruz, Jack’in tanımıyla yüzümüzü “uzaya” çeviriyoruz.

Bu güçlü hikayenin yanı sıra Brie Larson namıdiğer Ma’nın filme kazandırdığı anne sıcaklığı, oldukça dozunda verilmiş. Jack için her şeyden vazgeçmeye hazır olan annenin kollarına sığınıyoruz çoğu zaman, çoğu zaman diyaloglarla benimsediğimiz bu ikilinin ilişkisi hikayeye girmemizi oldukça kolaylaştırıyor. Aralarındaki bağ kısa konuşmalarla izleyene başarıyla aktarılıyor.

Filmin bir diğer özelliği de 2015 yılında Room‘un yanı sıra The Danish Girl gibi bir başka başyapıta imza atan görüntü yönetmeni Danny Cohen’in başarısı. Filmin açıları, ışık kullanımı, her şeyi bizi daha çok ekrana bağlamak adına odanın psikolojisini hissettirmek üzere kurulmuş, görüntü yönetmeninin de gerçekçiliğe katkısı oldukça büyük.

Oscar ödüllerinin ardından geriye dönüp baktığımızda sizi oldukça başarılı filmlerle dolu olan 2015 yılına ait, belki de daha önce izlemediğiniz türden duygu dolu bir yolculuğa davet ediyorum.

İyi seyirler!