Bu öyle bir oyun ki ne mekan ne de zaman fark ettirecek cinsten.

Evet bana sürekli söyleniyordu. Ölmeden önce yapılması gerekenlerden diye. İçimden yok o kadar da değil der gibiydim.

İzledikten sonra bu oyunun, özellikle Genco Erkal’ın o muhteşem oyunculuğunu da göz önüne alarak oyunun ölmeden önce izlenilmesi gerekli olduğunu düşünüyor, hem de Erkal’ın oyunculuğun bana kendi yaşama sevincimi tekrardan hatırlattığını, ateşli bir şekilde tetiklediğini belirtmek istiyorum.

Asıl üzüldüğüm nokta bu oyunu daha önce Genco Erkal tarafından açıkhava tiyatro sahnesine dönüştürülen Eminönü’ndeki aile yadigarı tarihi Ali Paşa Hanı’nda sahnelendiğinde seyredememiş olmam.

Olsun zararın neresinden dönülürse kardır mantığıyla size de nerede olursa olsun bilet alarak oyunu görmenizi tavsiye etmek isterim.

Yaşamaya Dair, Nazım Hikmet’in diğer deyişle Mavi Gözlü Dev’in 50.ölüm yıl dönümü vesilesiyle bir terzilik işi titizliğinde kurgulanmış müthiş bir uyarlama.

Şairin Bursa Cezaevindeki yaşamını, eşine olan tutku ve özlemini, sürgün yıllarını,evlat ve memleket sevgisiyle vatan hasretini direkt seyirciye hissettiren bir oyun.

Piyano ve viyolonsel eşliğinde Fazıl Say, Zülfü Livaneli, Cem Karaca, Timur Selçuk gibi bestecilerin Nazım şarkıları diyaloglar arasında seslendiriliyor.

Cem Karaca’nin “Beni Bekleme Kaptan” şarkısı çaldığında ise ne yalan söyleyeyim göz yaşlarımı tutamadım. Benim için çok özel bir şarkıdır. Bu oyunda da anlamı büyük olduğundan bayağı bir içimizi titretti.

Ben oyunun tek kişilik olduğunu sanıyordum. Ve sevgili Tülay Günal ile de böylece tanışmış olduk. Evet oyun 2 kişilik. Tülay Günal’a bayıldık dersem abartmış olmam.

Oyunu tabii ki de Genco Erkal’ın sözle bile ifade edilemeyecek kadar güzel karakter adaptasyonu götürüyor ama sanki Tülay Günal’ın performansı başka bir deyişle bülbül gibi sesi ile şarkı söylemesi olmasaymış bir şeyler yarım sanki eksik kalırmış.

Oyunu izlemek isterseniz Dostlar Tiyatrosu’nun linkine ve oyun tarihlerine buradan ulaşabilirsiniz: dostlartiyatrosu.com