Haberler

‘Affirmations’ kavramını mutlaka duymuşsunuzdur. “Mutlu ve huzurluyum; yeterliyim.”, “Ben güçlü bir kişiyim ve güvendeyim” ve daha niceleri… Hepsi olumlu ifadeler olmakla birlikte kabul edelim ki kendi kendimize söylerken daha kulağa gülünç geliyor. İşte ‘iffirmations’ ile de tam bu noktada tanışıyoruz.

Vogue Türkiye’den Zeynep Akdoğan’ın yazısına göre, Travma konusunda kıdemli duygusal şifa koçu Karena Neukirchner “Kendinize gönülden inanmadığınız bir şeyi zorla kabul ettirmeye çalışmak, sizi toksik pozitifliğe itebilir” uyarısında bulunuyor. “Mutlu duyguları zorladığımızda, çetrefil duygular yok olmuyor; aksine, bilinçaltımızda yaşamaya devam ediyor ve hatta ihmal edilip, bastırıldıkları için yoğunlaşabiliyor. Bu da zihnimizde ve bedenimizde daha da fazla gerilim yaratıyor.” diyen Neukirchner, kendini mutlu olmaya zorlama eyleminin ulaşılmak istenen sonucun tam aksine kişiyi yetersizlik hissine itebileceğini, kendini acımasızca eleştirmesine de sebebiyet verebileceğini vurguluyor.

Gelelim ‘iffirmations’ konusuna. Kelimenin kökeni ‘if’ yani “eğer” sözcüğünden geliyor ve salt olumlamalardan medet ummak yerine onları bir ince ayarla güncellemeyi ifade ediyor. Yani kendinize “bunu yapabilirim”, “güçlüyüm”, “mutluyum” demek yerine “ya” ile başlayan sorular soruyorsunuz: Ya işler beklediğimden daha iyi giderse? Ya bu zorluğu da aşabilirsem? Ya olumsuz duygularım her şey gibi geçiciyse? Başlığa mesafeli yaklaşanlardansanız bu sorulardan sonra fikriniz değilmiş olabilir. ‘Iffirmations’a bir şans vermek kulağa nasıl geliyor?